Aparat fotograficzny to w swych podstawach po prostu pudełko z otworem przez który wpada światło tworzące obraz na tylnej ściance owego pudełka. 
działania camera obscura” hspace=”5″ vspace=”5″ width=”300″ height=”120″ align=”left”>Ta podstawowa budowa nie zmieniła się od czasów pierwszych konstrukcji które można by nazwać prekursorami dzisiejszego aparatu fotograficznego, czyli od czasów Camera obscura(Camera obscura z łac. ciemna komnata), zwanej też kamerą otworkową.
Na dzień dzisiejszy jednakże otworek zastąpiony jest skomplikowanymi układami precyzyjnych soczewek, a na tylnej ściance jest umieszczona błona światłoczuła albo w wielu wypadkach elektroniczny przetwornik obrazu. Historia Camera Obscura sięga czasów starożytnej Grecji, gdzie Euklides w osobistej Optyce opisywał prostoliniowe rozchodzenie się światła i sposobność powstawania obrazu po przejściu promieni słonecznych poprzez nieduży otwór. Obserwacje organizowane z użyciem tego prostego instrumentu optycznego zostały przeprowadzane poprzez starożytnych Chińczyków, Greków i Arabów. Jednak pierwszy znany nam naukowy opis ciemni optycznej znajduje sie w rękopisach (pochodzących najprawdopodobniej z 1020 roku) arabskiego matematyka Alhazena (Hasana) z Basry. W dobie Renesansu urządzeniem tym chętnie 
5″ vspace=”pięć” width=”200″ height=”150″ align=”left”>posługiwali się artyści jako, że pomagało przy odwzorowaniu perspektywy. Camera obscura lub również aparat otworkowy bywa do aktualnie wykorzystywana w obrazów artystycznej do uzyskiwania niesłychanie ,miękkich” obrazków.
W 1777r Carl Wilhelm Scheele odkrył, że chlorek srebrowy który rozpuszcza sie w wodzie po naświetleniu zmienia się w zredukowane metaliczne srebro nierozpuszczalne w wodzie.
Wszelkie filmy i papiery czarno-białe działają właśnie na tej zasadzie, w kolorowych są zastosowane inne związki chemiczne niemniej jednak zasada jest bardzo podobna. W 1802 roku Thomas Wedgwood i Humphry Davy wykonali papier światłoczuły nasączony azotanem srebrowym. 1-szy obraz fotograficzny utworzył w roku 1826 Francuz Joseph Nicephore Niepce odtworzył obraz ukazujący widok z okna jego pracowni. Joseph Niepce ochrzcił swe dzieło i technologię, którą zastosował, mianem heliografii, czyli „obrazu namalowanego światłem słonecznym”. Na starcie obraz należy było naświetlać bardzo długo, czasem wiele godzin dopiero opracowanie przez wspólnika Niepce,a o nazwisku Louis Jacąues Mande Daguerre technologie rtęciowej skróciło ten czas do minut. Joseph Niepce zmarł w 1833 roku, natomiast Pan Daguerre dopracował metodę uzyskiwania i utrwalania obrazu fotograficznego zagarniając przy okazji całą sławę dla siebie (Na start zdjęcia zwano dagerotypią). Prezentacja dagerotypu nastąpiła 9 stycznia 1839 roku. Patent został zakupiony poprzez rząd francuski, który 19 sierpnia tego samego roku ogłosił wynalazek jako „wolny dla całego świata”.
W 1855 – Clark Maxwell odkrył zasady obrazków barwnej (teorię), kreując podwaliny do powstania i rozwoju takiej zdjęć.
W 1888 roku zakłady George Eastmana (Eastman Dry Plate Company) rozpoczeły produkcje pierwszego na świecie aparatu na błonę zwojową sprzedawanego pod nazwą Kodak. (Popularność tego pierwszego aparatu sprawiła, że do nazwy korporacji dodano słowo Kodak.)
W 1891 Thomas A. Edison opracował perforowaną błonę zwojową o szerokości 35 mm jako błoną filmową która w późniejszym czasie stała się specyfikacją w tzw. ,Aparatach małoobrazkowych”. 1914 – Oskar Barnack skonstruował prototyp aparatu fotograficznego na perforowaną błonę szerokości 35 mm. Jedenaście lat później w 1925 roku firma Leitz w oparciu o prototyp Barnacka rozpoczyęła przemysłową produkcję znakomitego aparatu na błonę filmową perforowaną o wielkości klatki 24 x 36 mm pod nazwą Leica – aparaty Leica do dzisiaj uważane są za wzór precyzji.
W roku 1928 powstał 1szy aparat z lustrem stałym (tzw. Lustrzanka), jest to dwuobiektywowy Roleiflex (6 x 6 cm), w 1933 roku firma Ihagee wyprodukowała pierwszą jednoobiektywowa lustrzankę (lustro podnoszone samoczynnie na czas naświetlania błony) o nazwie Exakta (4,pięć x 6 cm), 1935 rok – 
5″ vspace=”pięć” width=”200″ height=”144″ align=”left”>firma Kodak wprowadza do dystrybucji 1-wszy film barwny. Prototyp pierwszego aparatu elektronicznego to też dzieło spółki Kodak z 1976 roku. Pierwszy elektroniczny aparat do normalnego użytku który zapisywał obraz na nośnikach magnetycznych zaprezentowała firma Sony na Photokinie w roku 1981. Aparat nazwano Mavica. Był on ,pierwszą jaskółką” zapowiadającą nadejście ery aparatów cyfrowych.
Sony „Mavica” 1981r
Podstawowe części składowe wszystkich typów aparatów
obiektyw fotograficzny
migawka
korpus światłoszczelny
układ celowniczy
element przechwytywania i zapisu obrazu (dawniej film światłoczuły dziś przetworniki CCD/CMOS
elementy dodatkowe:
gniazdo synchronizacji lampy błyskowej
lampa błyskowa
dalmierz
światłomierz
samowyzwalacz
Podział aparatów fotograficznych
Według technologii:
aparat klasyczny
aparat cyfrowy
Według budowy:
aparat przeziernikowy
aparat skrzynkowy
aparat mieszkowy
aparat dalmierzowy
lustrzanka
lustrzanka jednoobiektywowa
lustrzanka dwuobiektywowa
aparat studyjny
lotniczy aparat fotograficzny
Według wielkości klatki filmu:
małoobrazkowe – 24 x 36 mm
aparat średnioformatowy – 4,5×6, 6×6, 6×9 (6×7, 6×8) cm
aparat wielkoformatowy – od 4×5 cala