Kodeks postępowania karnego ustanawia sposobność poręczenia za podejrzanego/oskarżonego udzielanego przez tzw. osobę godną zaufania, który może być połączony z dozorem stosowanym wobec tegoż podejrzanego/oskarżonego. Kto może być osobą godną zaufania?
Zgodnie z powyższą uwagą, istnieje w polskiej procedurze karnej środek zapobiegawczy, (co najbardziej istotne – o charakterze nieizolacyjnym) polegający na tym, iż tzw. osoba godna zaufania poręczy wobec organów ścigania (lub wobec sądu) za to, że podejrzany/oskarżony będą wypełniać własne obowiązki procesowe (w tym stawiać się na prawie każde wezwanie tych podmiotów) a nadto, iż nie będą w żaden metodę utrudniać prowadzonego postępowania. W tym celu prokuratura albo sąd mogą przy tym (niejako dla wzmocnienia owego poręczenia) zarządzić także obowiązek dozoru wobec podejrzanego/oskarżonego.
Kogo uważa się za osobę godną zaufania?
Należy wskazać, iż ustawodawca nie określił dobitnie kogo można uznać za osobę godną zaufania. Wydaje się, iż całą pewnością musi to być osoba ciesząca się w opinii społeczności zaufaniem, taka, której nie można zarzucić postępowania sprzecznego z prawem albo zasadami współżycia społecznego. Na przykład może być to rektor uczelni, dziekan uczelni, biskup, profesor, znany lekarz etc.
Z czynności udzielenia poręczenia spisuje się protokół, w którym poręczający oświadcza o przejęciu indywidualnych obowiązków do utworzenia, potwierdza to, iż wie jakie zarzuty są stawiane podejrzanemu/oskarżonemu , a dodatkowo informowany jest o negatywnych skutkach negatywnych zachowań podejrzanego/oskarżonego.
Udzielenie poręczenia poprzez osobę godną zaufania posiada duże psychologiczne znaczenie, ma możliwość również ukazywać pozytywnie osobowość albo pozycję społeczną podejrzanego/oskarżonego (taką, że dana osoba ryzykując swoim dobrym imieniem za nią poręcza). W zgodzie z tym co było już przedstawione, jego najistotniejszą rolą jest to, że jeżeli już jako środek zapobiegawczy spełnia własną funkcję to nie ma powodów do stosowania wobec oskarżonego surowszych środków (takich jak areszt).
